Мәғлүм булыуынса, Муса ғәләйһис-сәләм заманында Ҡарун исемле бик белемле, хәлле кеше йәшәгән. Үҙе шул ҡәҙәр һаран булған. Зәҡәт түләү хаҡында аят төшкәс, мөлкәтенән өлөш сығарыуға ҡырҡа ҡаршы булған: "Үҙ көсөм менән тапҡанды ниңә бирергә тейешмен әле мин?!" Һөҙөмтәлә, иртәнсәк уянһа, барлыҡ байлығын ер йотҡан, ти. Был шул хаҡта һөйләй: донъяла барыһы ла Аллаһ Тәғәләнеке. Раббыбыҙ әгәр ҙә бәндәһенә байлыҡ бирә икән, был – һынау. Әҙәм балаһы ниғмәттең ҡәҙерен белерме, тәкәбберләнмәҫме, һауаланмаҫмы, кәрәкмәгәнгә сарыф итмәҫме, мохтаждарға өлөш сығарырмы, йәмғиәткә файҙа килтерерме, үҙенә булышлыҡ ҡылған Аллаһ Тәғәләнең ҡушыуы буйынса йәшәргә кәрәклекте онотмаҫмы? Әгәр ҙә кеше ошо һынауҙарҙы үтә алһа, иншаллаһ, тормошонда ырыҫ арта ғына барасаҡ.
“Мораҙым” гәзите мәғлүмәттәре файҙаланылды.