Ҡунаҡ булһаң, тыйнаҡ бул...

Бер ағай еңгә менән ҡунаҡҡа киткән, Мостафа ауылындағы балдыҙына. Ағай таҙа ғына кәүҙәгә, ә еңгә буйға бәләкәй генә, метр с кепкой, урыҫ әймешләй. Һәм тулы кәүҙәле.

Ара апаруҡ ҡына, ат еккән ағай, үҙен дә "заправить" итеп алған. Көҙ бит, ат еле һыуыҡ, юл йыраҡ... Ярай , барып еткәндәр, атты туғарғандар, кергәндәр ҡунаҡҡа.
Ҡунаҡ ҡыҙып барғанда ғына  ағайҙың "кәзәһе төкөгән" бит. Әллә еңгәне көнләшкән, әллә нормаһы тулған, алдан "төшөрөп" йөрөгәс:
-Ҡайттыҡ , бисәкәй! ...мазали!
Был уның йөмләһе - уны әйтә башланы икән, норма тулған тигән һүҙ. Мазали, ярай әле, ә алдан әйткән теге һүҙҙәрен эт тә ашамай...

Еңгә нишләһен инде, шым ғына сығып ултыра арбаға. Ҡунаҡты боҙоп, уның "мазали"һын ҡунаҡтарға тыңлатып ултырһынмы инде.
Ауа-түнә ағай атын егә. Унан ҡатыны янына ултыра ла, йырлай-йырлай,ҡайтыу яғына юл ала. Йырлаған саҡта ҡатынын һөйөп-һөйөп ала, ти, арҡаһынан. Шулайтмай ни, беренсе тапҡыр бер әйтеү менән ҡайтырға сыҡты, әле лә әрләшмәйенсә, шым ғына ҡайтып бара бит! Ә ағайҙың өйҙә"запас" бар, ҡайтҡас та эсә ала...
Ярай, ҡайтып етәләр. Ағай атты туғара, тышап сығарып ебәрә лә өйгә керәм, тиһә, ҡатыны һаман арбала ултыра, ти! Был ни хикмәт?

-Төш! - тип тегенең еңенән тартһа, дөп итеп осоп төшә бит еңгәбеҙ! Ҡото осҡан ағай башынан шәлен һыпырып алһа, ни күҙе менә күрһен - шәлгә урап ҡайын түмәренә куфайка кейҙергәндәр ҙә ебәргәндәр балдыҙҙары - еҙнәләре ат еккәнсе, апайҙарын алып ҡалғандар. Шуға шып-шым ҡайтҡан икән еңгә! Кире барып туҙҙырыр инее - ат юҡ, төндә уны ҡайҙан табаһың, нисек тотаһың...
Шым ғына иртән иртүк барып алған инде еңгәне.

Иншар Асҡаров.

“Ватандаш” журналы төркөмөнән.